Interview met

Interview met verpleegkundige Stephanie Pappot over zorg in coronatijd

Verpleegkundige Stephanie Pappot is blij met de harde lockdown. “Natuurlijk snap ik dat het velen zwaar zal vallen, zeker zo voor de kerst. Leuk is anders. Maar het moet gewoon. Het aantal besmettingen moet echt naar beneden. De druk in het ziekenhuis is zo hoog. Al vanaf maart, en we weten niet hoelang we het nog moeten volhouden. Ik denk dat vooral dat laatste, die onzekerheid, het zwaar maakt.’’

Het is niet zo dat Tergooi de toestroom van het aantal coronapatiënten niet meer aan kan. Ook ziet Pappot de weken die gaan komen niet met angst en beven tegemoet. Maar of ze zo rustig kan blijven, is zeer de vraag. “We lopen meestal een week of twee achter de stijgende cijfers aan. We zouden het hier volgende week moeten gaan merken. Het lastige is dat we het gewoon niet zeker weten.’’

Medewerkers besmet

Weer die onzekerheid die voor onrust zorgt onder de medewerkers. “Het wordt steeds lastiger om de roosters rond te krijgen. Grootste probleem nu is dat veel medewerkers zelf besmet raken, of thuis in quarantaine moeten omdat ze een gezinslid hebben met corona, of wachten op een testuitslag. Normaal gesproken zijn deze ongeveer vier weken van te voren klaar. Dat is al maanden niet mogelijk. Iedere dag worden er via de app-groepen van de verschillende afdelingen oproepen gedaan: wie kan die en die dienst over nemen? Het schuiven met mensen gaat continue door. Het werk stopt nooit. Gelukkig hebben verpleegkundigen veel veerkracht en zijn ze flexibel.’’

Waar tijdens de eerste lockdown nog werd geklapt voor het zorgpersoneel, hoort Pappot nu heel andere geluiden. Onvriendelijke bejegening is in het ziekenhuis aan de orde van de dag, soms is er zelfs sprake van agressie. Tot op zekere hoogte snapt Pappot het wel. “Bezoekers zijn vaak erg bezorgd over een ziek familielid. Ze willen even naar die persoon toe. Als ze dan horen dat dit niet mogelijk is, valt dat niet altijd mee. Maar ja, we hebben nu eenmaal regels. Je ziet vaker dat er mensen zijn die dit niet accepteren. Zij verzinnen allerlei smoesjes. ‘Mijn moeder is slecht ter been, ik moet echt mee.’ En dan dus toch met z’n tweeën op bezoek bij vader komen, terwijl maar één persoon is toegestaan per dag. Ja, soms voelen we ons wel een soort politieagent.’’

Minder angst

Ze heeft de indruk dat dit meer voorkomt dan tijdens de eerste golf. “Toen leken de mensen toch angstiger voor het virus, waren ze meer bereid zich aan de regels te houden dan nu het geval is. Ik weet niet hoe dat komt. Misschien omdat ze nog nooit iemand in hun eigen omgeving hebben meegemaakt met corona. Of dat ze juist mensen kennen die positief zijn getest, maar die nauwelijks ziek geweest. Tja, en hebben ze blijkbaar het idee dat het wel meevalt.’’

Nou, het valt niet mee, wil Pappot nog maar eens onderstrepen. “Coronapatiënten die we hier op de verpleegafdelingen verzorgen zijn vaak zo ontzettend benauwd, ze hoesten zo verschrikkelijk, hebben koorts, zijn doodmoe. Dat is nu in de tweede golf precies zoals in de eerste golf.’’ En nee, het zijn niet uitsluitend ouderen en mensen met onderliggend lijden. “Ook fitte, jongere mensen kunnen corona krijgen. Je zou het niet verwachten, maar het gebeurt echt.’’

Ander groot verschil met de eerste coronagolf is het feit dat Tergooi, net als alle andere ziekenhuizen in het land, de reguliere zorg probeert in de lucht te houden. “In maart is dat – op de spoedeisende hulp na – allemaal afgeschaald. Veel collega’s konden bijspringen. Er heerste een sfeer van samen, met elkaar de schouders eronder. Nu loopt ook de gewone zorg door. Ander groot verschil met het voorjaar: we zijn allemaal veel vermoeider dan toen. We hadden gedacht dat de tweede golf alweer op z’n retour zou zijn. Het tegenovergestelde is het geval.’’

Verpleegkundige Raad

Stephanie Pappot is een van de achthonderd verpleegkundigen van Tergooi. Daarnaast is ze secretaris van de Verpleegkundige Raad. Deze raad neemt regie in het verbeteren en ontwikkelen van de verpleegkunde en adviseert de raad van bestuur. De raad maakt deel uit van het crisisbeleidsteam dat twee tot drie keer per week bij elkaar komt sinds het uitbreken van de coronacrisis. “Het is goed dat verpleegkundigen nog nadrukkelijker dan voorheen een stem hebben. Wij kunnen nu heel goed onze ervaringen en expertise delen met het management.’’ Ze noemt als voorbeelden: de stemming onder de medewerkers, het ziekteverzuim, de agressie van patiënten en familieleden, de impact die zorgen voor coronapatiënten eigenlijk op je heeft, zowel emotioneel als fysiek. Pappot heeft tijdens de eerste golf op de corona-verpleegafdeling gewerkt. Nu werkt ze op de afdeling nefrologie, long- en interne geneeskunde, waar ook patiënten liggen met corona, of een verdenking daarvan. Zij gaan niet naar de aparte corona-afdeling omdat zij heel specialistische zorg, zoals dialyse, nodig hebben.

Dit artikel verscheen op 19 december 2020 in de Gooi en Eemlander en is geschreven door Marjolein Vos en is met toestemming gepubliceerd op de website van Tergooi.

E-mail nieuwsbrief