C. van Rees

‘Verzorgers en specialisten zien de patiënten in mijn doelgroep al snel als oud en versleten. Ook de patiënten zelf denken vaak zo. Maar geriaters zien dat er nog mogelijkheden zijn. Natuurlijk, het lichaam raakt op een gegeven moment op. Maar tot die tijd kan ik er alles aan doen om de kwaliteit van leven te verbeteren: mensen weer een beetje mobieler maken, zorgen dat hun uithoudingsvermogen toeneemt, dat ze minder pijn hebben of minder incontinent zijn. Het zou prachtig zijn als mensen zorgeloos doorleven totdat plotseling alle systemen uitvallen. Zoals een monteur over een wasmachine zegt: ‘Die is gewoon op.’ Maar dat gebeurt zelden. Het is mijn taak in de gaten te houden wanneer bij mijn patiënten ‘de machine’ wél op is.

Soms verricht ik bepaalde ingrepen niet omdat ze tot nieuwe, belastende complicaties leiden. Mensen komen aan de grens van hun reserves. Over de wilsbeschikking spreek ik dan ook uitgebreid met de patiënt en de familie. Dat houdt in dat mensen, in overleg met de arts, beslissen of ze een natuurlijke dood willen sterven wanneer er bijvoorbeeld complicaties optreden, of dat we er wél alles aan moeten doen om iemand in leven te houden. Vaak besluiten we samen dat reanimatie niet meer hoeft. Sommige patiënten volg ik jaren, ik maak hun verouderingsproces mee. Het verrast mij steeds weer hoe mensen kunnen veranderen. Bij het ouder worden verandert vaak de kijk op het leven en wijzigen ideeën over veroudering. Ik zie woede soms plaats maken voor acceptatie of bijvoorbeeld het oordeel over het leven dat geleefd is milder worden.’

Aandachtsgebieden

• Opleiding
• Kanker bij ouderen
• Delier

Bijzonderheden

• Carolien van Rees is waarnemend opleider klinische geriatrie
• Mede-auteur van de landelijke richtlijn Pijn bij Kanker