M.H.P.J. Schuurmans-Daemen

‘Klinische geriatrie lijkt een beetje op kindergeneeskunde: het is vaak niet wat je denkt dat het is. Geriatrische patiënten presenteren hun klachten anders. Een te hard werkende schildklier leidt normaliter tot gejaagdheid en nervositeit. Bij ouderen kan zo’n aandoening juist apathie veroorzaken. Dat is honderdtachtig graden de andere kant op. Bij de geriatrische patiënt behoort ook de omgeving en de familie. Die brede kijk is precies wat het vak zo leuk maakt. Het vak zou nog leuker zijn als er geen uitplaatsingsproblemen zouden bestaan.

Wij staan als klinisch geriaters steeds weer voor de afweging of het verantwoord is iemand naar huis te laten gaan. Dat is niet altijd zonder risico. Stel dat zo iemand de volgende dag over straat zwerft. Soms leidt zo’n beslissing ook tot boosheid van familieleden. Dan voel ik me wel eens de uitsmijter van het ziekenhuis. Maar we kunnen niet iedere patiënt in ons ziekenhuis laten wachten tot er plek is in het verzorgingshuis. Dan doe je anderen tekort die onze verzorging ook hard nodig hebben. Maar de leuke kanten overheersen.’