Translate29 november 2018
Nicky Niele onderzoekt beperkingen van huidige richtlijn rondom licht traumatisch hersenletsel bij kinderen
Een kind met licht traumatisch hersenletsel moet volgens de richtlijn een CT-scan krijgen. Omdat deze richtlijn te strikt is, volgen veel behandelaars deze echter niet op. Promovendus Nicky Niele, kinderarts in opleiding, pleit voor versoepeling van de richtlijn zodat deze reëler wordt en wel wordt nageleefd.
Als een kind met licht traumatisch hersenletsel naar de Spoedeisende Hulp wordt gebracht, moet er volgens de huidige richtlijn in veel gevallen een CT-scan worden gemaakt. Deze richtlijn wordt vaak niet opgevolgd, blijkt uit promotieonderzoek van Nicky Niele, kinderarts in opleiding. ‘Het is raadzaam de richtlijn te verruimen, waardoor deze reëler wordt en wel wordt nageleefd.’ ‘De huidige Nederlandse richtlijn rondom licht traumatisch hersenletsel bij kinderen dateert uit 2010. Deze vloeide voort uit een grootschalig Amerikaans onderzoek naar criteria wanneer een CT-scan gemaakt moet worden en opname nodig is en in welke gevallen het kind naar huis kan. Uit een survey die ik heb gedaan onder mogelijke behandelaars van traumatisch hersenletsel bij kinderen (kinderartsen, spoedeisende-hulpartsen, neurologen en chirurgen), blijkt dat de richtlijn aan revisie toe is. De behandelaars gaven aan vaak van de richtlijn af te wijken, omdat er teveel criteria instaan waar je je vraagtekens bij kunt zetten. Zo zijn criteria als ‘val van enige hoogte’ en ‘vertonen van afwijkend gedrag’ lastig te definiëren. Braken is ook een lastig criterium: een kind van twaalf jaar dat een keer braakt, krijgt volgens de richtlijn een CT-scan. Maar je kunt je afvragen of dat nodig is bij een kind dat gebraakt heeft nadat hij een hockeybal tegen zijn hoofd heeft gehad maar verder een goede indruk maakt.
Lastig zijn de gevallen die niet ernstig zijn, maar waarbij de CT een kleine geïsoleerde schedelfractuur of kleine bloeding aantoont. Volgens de richtlijn neem je zo’n kind op en voer je overleg met een neurochirurg uit een tertiair centrum. Vaak wordt het kind dan overgeplaatst, maar niet geopereerd. Na een nachtje observatie mag het meestal weer gewoon naar huis. Je kunt je afvragen of de afwijking die je op de CT-scan zag, met name de geïsoleerde schedelfractuur, wel zo relevant was. Wij concluderen op basis van uitgebreid literatuuronderzoek dat juist deze kinderen eerder ontslagen hadden kunnen worden uit het ziekenhuis.
Het meest omvangrijke gedeelte van mijn onderzoek is een prospectieve studie onder duizend kinderen of het volgen van de huidige richtlijn inderdaad resulteert in meer CT-scans. Hierbij verwacht ik dat we op de CT-scans niet méér relevante en ernstige afwijkingen gaan vinden. Ik vermoed dat we gaan concluderen dat de richtlijn een aantal harde en zachte criteria moet bevatten. Neurologische uitval en langdurig bewustzijnsverlies kunnen bijvoorbeeld harde criteria zijn, maar eenmalig braken of hoofdpijn zachte. In de zin dat de behandelaar op basis van het gehele plaatje en zijn klinische ervaring moet beoordelen of braken of hoofdpijn wel of niet een reden is voor een CT-scan. Ik wil met mijn onderzoek een aantal aanbevelingen doen waardoor de richtlijn in de praktijk bruikbaarder wordt, met meer werkbare criteria en meer ruimte voor de behandelend arts. Zoals het eigenlijk al in de praktijk werkt, maar dan ook officieel wordt bevestigd.’
Nicky Niele (28) studeerde eind 2013 af aan de Vrije Universiteit. Aansluitend werkte ze als anios in het Westfriesgasthuis, het Spaarne Gasthuis en het VUmc. Haar promotieonderzoek naar de beperkingen van de huidige richtlijn rondom licht traumatisch hersenletsel bij kinderen kreeg in deze periode gaandeweg vorm. April 2016 startte ze in het VUmc haar opleiding tot kinderarts. In dat kader werkte ze tot juli 2017 in Tergooi dat, samen met het Spaarne Gasthuis binnen een consortium van zes perifere ziekenhuizen, het onderzoek leidt naar de huidige richtlijn bij traumatisch hersenletsel.
E-mail nieuwsbrief