Na twee infarcten leert Patrick op de Hartfalenpoli weer leven

Na twee infarcten leert Patrick op de Hartfalenpoli weer leven

 
Vijf keer per week gaat Patrick McGuire naar de sportschool, hij voelt zich prima. Van het hartinfarct dat hij twaalf jaar geleden kreeg, denkt hij hersteld te zijn. Totdat de 66-jarige inwoner van Nederhorst den Berg in juni dit jaar na het sporten ineens een drukkende pijn in de borststreek.

‘Ik voelde me niet lekker worden. Ik ben naar de huisarts gegaan, die heeft een paar testen gedaan, maar kon niks vinden. Hij nam mijn klachten meteen serieus en zei dat ik 112 moest bellen als het nog een keer gebeurde. Hij vertrouwde het niet helemaal. Ik liep bij hem de deur uit en het ging al mis. Ik begon te zweten en kreeg een strakke nek, ik was bang dat ik mijn huis niet eens zou halen.’ Zijn vrouw belt 112 en McGuire wordt met spoed met een ambulance naar de Eerste Harthulp van Tergooi MC in Hilversum gebracht. De arts constateert tijdens een hartkatheterisatie een vernauwing in een van de kransslagvaten waarna er in het academisch ziekenhuis in Amsterdam twee stents geplaatst worden.

Pompkracht

Colette Saraber, de behandelend cardioloog van McGuire, legt uit dat door het recente en het oude hartinfarct de pompkracht van zijn hart verslechterd is. Hij behoort daardoor tot de groep patiënten met hartfalen. ‘Hartfalen is geen ziekte, maar een uiting dat het hart het moeilijk heeft doordat de knijpkracht van het hart minder is. Een hartinfarct is de meest bekende en meest voorkomende oorzaak van hartfalen. Het kan ook optreden als een van de vier hartkleppen minder goed functioneert, of het is het gevolg van een ziekte aan de hartspier. Het kan ook aangeboren zijn of door hoge bloeddruk, overmatig alcohol- of middelengebruik of chemotherapie komen.’

De gevolgen van hartfalen kunnen voor patiënten behoorlijk groot zijn. ‘Mensen kunnen last krijgen van kortademigheid als ze plat liggen en benauwdheid wanneer ze zich inspannen. Ze zijn vermoeid, of houden veel vocht vast in hun benen of buik’, somt Saraber op.

Medicatie

McGuire is een van de ongeveer duizend patiënten met hartproblemen die in Tergooi MC behandeld worden op de speciale Hartfalenpoli. Na de diagnose door de cardioloog is hij doorgestuurd naar verpleegkundig specialist Kirsten Balhuizen. In overleg met de cardioloog stelde zij de juiste medicatie en dosering voor hem in. ‘De medicijnen zijn nodig om de pompkracht van zijn hart te ondersteunen. We proberen iemand een zo goed mogelijke kwaliteit van leven te geven’, zegt Saraber.

Door het infarct is de pompkracht van McGuire volgens de cardioloog aanzienlijk verminderd. ‘We zijn meteen op de afdeling al gestart met medicatie. Zo willen we voorkomen dat hij vocht gaat vasthouden of benauwd of kortademig wordt. Want dan zou hij hier vaak opgenomen moeten worden om via een infuus het vocht er weer uit te krijgen.’

Cardioloog

Balhuizen: ‘We geven bij hartfalen tegenwoordig vier verschillende medicijnen tegelijk en die willen we zo goed mogelijk doseren. Het zoeken naar de juiste dosering van de medicatie is een intensief traject voor patiënten. Het betekent veel bezoeken aan de poli en andere contactmomenten. Dat kost tijd en vraagt aandacht. Veel patiënten hebben weerstand tegen medicijnen slikken. Daarom moeten we alles goed uitleggen en alle vragen beantwoorden. Als een patiënt begrijpt waarom hij de middelen moet slikken, staat hij er ook meer achter.’

Patrick McGuire lacht als Kristen Balhuizen de weerstand van patiënten tegen medicatie ter sprake brengt. Hij snapt wel waarom niet iedereen staat te springen om medicijnen te slikken. ,,Je bent het vertrouwen in je lichaam kwijt en tegelijkertijd ook teleurgesteld in je lichaam. Het liefst wil je proberen om het weer op eigen kracht te doen. Meteen zei ik: ‘Moet dat nou al die pillen, werken ze wel?’. Ik ben een beetje eigenwijs’, grijnst McGuire. ‘Ik weet nu wat het doel is. Kirsten vertelt heel eerlijk dat ik het moeilijk ga krijgen als ik ze niet neem. Ik slik zo’n tien pillen per dag, misschien voor de rest van mijn leven. Voor mij is het duidelijk: het moet gewoon, klaar.’

Bloedonderzoek

Medicatie is maatwerk benadrukt cardioloog Saraber. ‘Bij controles op de poli bekijken we met bloedonderzoek of een echo of de dosering nog omlaag kan of omhoog moet. Pillen gaan slikken, is voor patiënten vaak een grote aanpassing in hun leven. Er zijn mensen die ‘nee’ zeggen tegen pillen. Hoe dat komt? Het is deels de trend van deze tijd en ‘dokter Google’. Ze onderhandelen soms een beetje, ‘als ik nou eens de helft neem.’ We dwingen niemand, het gaat in overleg. Patiënten houden altijd de regie over hun eigen leven.’

Het aantal patiënten met hartfalen in Nederland stijgt. Jaarlijks wordt bij zo’n 38.000 mensen een probleem met de pompfunctie van het hart geconstateerd. Dat aantal gaat volgens cardioloog Saraber de komende jaren alleen maar toenemen door de vergrijzing. De meeste patiënten met hartfalen zijn ouder dan 65. Het treft evenveel mannen als vrouwen. Bij mannen is een hartinfarct de meest voorkomende oorzaak. Vrouwen hebben vaker hartfalen als gevolg van een hoge bloeddruk of problemen met een van de hartkleppen.

Genetisch

Volgens Saraber is het niet altijd te voorkomen dat iemand last krijgt van hartfalen. ‘Als de oorzaak genetisch bepaald is of het komt door de hoge leeftijd, dan kun je het niet voorkomen. Je kunt wel voorkomen dat je weer in het ziekenhuis terechtkomt door onder meer veel te bewegen, je pillen te nemen en op je zout- en vochtinname te letten. Drink niet meer dan anderhalve tot twee liter per dag. Als het hart het moeilijk heeft, hoopt het vocht zich op in het lichaam en krijg je dikke benen of komt het achter de longen.’

McGuire merkt drie maanden na zijn tweede hartinfarct hoeveel sterker hij zich al voelt. ‘Met de pillen kan ik me beter inspannen. Ik wil niet altijd voorzichtig moeten zijn. Inmiddels ben ik alweer twee keer naar de sportschool geweest. En straks ga ik lekker een stuk fietsen. Ik heb de moed niet opgegeven hoor, je denkt toch dat je het eeuwige leven hebt. En tegelijk dringt tot je door dat de tijd die je nog hebt misschien beperkt is. Hoelang heb ik nog? Dat blijft in je achterhoofd zitten. Nu voel ik me hartstikke goed, maar dat kan volgende week anders zijn. Die onzekerheid heb ik een plekje gegeven. Ik wil gewoon lekker leven.’

Dit interview is een publicatie van dagblad De Gooi en Eemlander. Het is geschreven door verslaggever Susanne van Velzen en met toestemming gepubliceerd op de website van Tergooi.nl.

E-mail nieuwsbrief