R.R. Weeseman

‘Als jongetje wilde ik vroeger natuurlijk profvoetballer worden. Gelukkig kon ik ook redelijk leren. Na het VWO koos ik voor geneeskunde, niet als lang gekoesterde wens, maar omdat ik niet goed wist welke kant ik op wilde. Techniek trok mij wel aan, maar ik wilde ook werken met mensen.

Na mijn opleiding tot anesthesioloog in het UMC Utrecht, werkte ik daar nog een jaar op de pijnpoli. Vandaar dat ik ook hier op de pijnpoli werk en ik betrokken ben bij het postoperatieve pijnteam.

De Pijngeneeskunde Polikliniek is voor veel mensen een laatste strohalm. Iemand met chronische pijn vanwege een versleten rug heeft vaak alle andere therapieën al doorlopen. Maar ook patiënten met pijn tengevolge van kanker bezoeken de pijnpoli. Bijvoorbeeld omdat morfine de pijn niet weg neemt of omdat het medicijn teveel bijwerkingen heeft. Een standaard aanpak voor de pijnklachten die op de pijnpoli behandeld worden, is niet te geven. Maar door medicijnen voor te schrijven, door injecties of infusen of door het toepassen van elektrische stroompjes, kunnen we in ongeveer eenderde van de gevallen de pijn verlichten.’